Σε κοιτάζω να κοιμάσαι..
Δε με πειράζει που δεν είσαι εδώ..
Η όραση μου συνομώτησε με την φαντασία μου και έτσι μπορώ να σε χαζεύω κι απόψε..
Μα είσαι τόσο όμορφος.. Ξαπλωμένος πάνω στο στρώμα της θύμησης μου, σκεπασμένος με το σεντόνι της λογικής, ακουμπάς το κεφάλι σου στο μαξιλάρι της φαντασίας σου..
Δεν είχες μόνο εσύ άστρο τη μέρα που ήρθες στον κόσμο.
Είχα και εγώ γιατί θα σ' έβλεπα κάποτε.
Και έφτασε το κάποτε.
Είναι εδώ χωρίς εσένα.
Γιατί χάθηκες;
Εσύ ίσως μπορούσες να μου διδάξεις πως να μπαίνω στα όνειρά του..
Καλά έκανες και αφιέρωσες τη ζωή σου στα όνειρα..
Γιατί τελικά αυτά μένουν.
Περνάνε σαν αεράκι τις νύχτες και αναστατώνουν τις κουρτίνες..
Κάνουν τις ονειροπαγίδες στο ταβάνι να τρέμουν
και μπαίνουν παντού χωρίς να ρωτάνε..
Αν είσαι καλό παιδί βλέπεις τα θέλω σου να πραγματοποιούνται..
Αν δεν είσαι καλός βλέπεις τους φόβους σου να σε κυκλώνουν.
Και εγώ που κάθε βράδυ βλέπω εσένα δεν ξέρω αν είμαι καλή ή κακιά..
Σε λίγο θα ξημερώσει..
Περπατάω ξυπόλητη πάνω στα καρφιά της ανάμνησης..
